Η δυσλεξία ή η «ειδική εξελικτική δυσλεξία» όπως είναι ο πλήρης όρος, είναι η δυσκολία στην κατάκτηση του γραπτού λόγου από παιδιά χωρίς αισθητηριακά, νοητικά και άλλα νευροψυχικά ελλείμματα. Κατά τα σχεδόν 100 χρόνια από την «ανακάλυψη» της δυσλεξίας, πολλοί όροι έχουν προταθεί και έχουν καθοριστεί για την αναφορά σε αυτή τη μαθησιακή δυσκολία. Οι κύριες ονομασίες που έχουν χρησιμοποιηθεί είναι: εγγενής αμβλυωπία, εγγενής λεξική τύφλωση, ειδική καθυστέρηση στην ανάγνωση, ειδική αναπτυξιακή δυσλεξία και άλλες (Πόρποδας, 1997, Riddick, 1996, Salkind, 2006).
Η παρακάτω αναφορά αποτελεί παρουσίαση της έρευνας “τα λάθη στην γραφή των παιδιών Β-Γ δημοτικού με μαθησιακές δυσκολίες” που πραγματοποιήθηκε την περίοδο 2006-2008 από τον Δρ. Μπέσσα Ανδρέα.
Η θεωρητική και πρακτική σημασία της συγκεκριμένης έρευνας πηγάζουν από την βασική ανασκόπηση της παγκόσμιας επιστημονικής βιβλιογραφίας, η οποία αποκαλύπτει την όχι απόλυτα σαφή περιοχή της επιστημονικής προβληματικής σχετικά με την φύση της εξελικτικής δυσλεξίας και τα αναπάντητα ερωτήματα σχετικά με την συμπτωματολογία και αποκατάσταση της διαταραχής. Είναι σαφές ότι οι διαφορετικές απόψεις για τον ορισμό της εξελικτικής δυσλεξίας, για την διαφοροποίησή της από τις υπόλοιπες διαταραχές που συχνά την συνοδεύουν και για τον καθορισμό της συμπτωματολογίας στην χρήση του γραπτού λόγου σχηματίζουν μια αρκετά σύνθετη ιδέα για αυτή τη διαταραχή.